Atina’nın gayriaskeri statüdeki adalara zırhlı araç sevkiyatı yapmasıyla Türkiye ile Yunanistan arasındaki yüksek tansiyon arş-ı âlâya ulaştı. Nidalarıyla meşhur eski İstanbul kabadayılarına rahmet okutacak neviden yükselişlerle karşılıklı savaş tehditleri yeniden, yeniden ve yeniden savruluverdi.
Gelişmeleri Kemal Kılıçdaroğlu’nun 11 Eylül’de yaptığı ‘savaş tamtamları’ manşetleriyle hafızalara kazınan “Miçotakis ile Erdoğan’ın ortak bir noktası var; ikisinin de oyları düşüyor. Haliyle iki popülist savaş kartına oynuyor. Kafa bu” tespiti üzerinden okumak gerektiği kanaatindeyim.
Savaş tamtamları çalıyor ama bu tamtamların notaları, ordumuz cûşa gelsin de düşmanın sırtını yere çalsın diye değil, sadece orkestra şefi tınısını seviyor diye yükseldikçe yükseliyor.
Belki birileri biraz cinsiyetçi bulacaktır ama ben, Erdoğan’ı ve onun cinsinden kanı mavi akan popülist liderleri, bu savaş çığırtkanlıklarından ilhamla yaz ayları yaklaşırken telaşa kapılıp bir bardak su ile yarım tabak ota talim eden diyetperver kadınlara benzetirim. Sonbahar kapıdan bakınca tabaklar dolup dolup boşalır; hamburgerleri kebaplar, köfteleri lahmacunlar izler. Mideler bayram eder, vücudu en kalınından bir yağ tabakası kaplar. Güneş yeniden selam verip tatil takvimi yaklaşıncaysa leziz sofralar bıçak gibi kesilir. Mayoya, bikiniye sığabilmek, Instagram’a filtresiz fotoğraf yükleyebilmek sevdası ağır basar.
Erdoğan cinsinden liderlerin yaz tatilinden önceki katı diyeti de savaş tamtamlarıdır. Seçim zaferinden sonra o sandık bir daha önlerine gelmeyecekmişçesine yer bu bizim ağa paşa takımı. Yer, yedirir, halkı unutuverir. Amma velakin seçim sath-ı mailine girilince işler değişir, yeniden ‘vatan millet Sakarya’ pozisyonuna geçilir. Bayrak inmez, ezan dinmez, ‘Eeeyyyy Miçotakis, Eeeyyy Biden, Eeeeyyy Macron, sen kimsin ya’ların ardı arkası kesilmez.
Bütün savaş stratejisi, ‘gerekirse’ dört adam gönderip 8 füze attırmaktan ibarettir ama bu süreçte ‘Başkomutan’ en sevilen unvan olur. 82 Kerkük, 83 Musul diye zırvalansa da 82’nin olsa olsa Kocaeli’den ayrılması halinde Gebze’nin plakası olacağı herkesin malumudur. En nihayetinde televizyon televizyon dolaşıp ‘bir gece ansızın gelebiliriz’ sloganı atan böylesi adamların türbe kaçırmaktan ar etmediği ve hatta bu rezaletle iftihar ettiği hafızalardadır.
Velhasıl endişeye mahal yok. Bu savaş tamtamları, alışılageldik bir Erdoğan diyetidir. Seçim yakın, oylar eriyor. Saray’daki Efendi, gıdasını alıyor. Burnumuzun dibindeki kayalıklara Yunan bayrağı çekilirken kılını kıpırdatamayan, aksine meselenin üstünü örtmeye çalışan Erdoğan’ın şimdi ‘yeter’ diyeceği yanılgısına kapılanlar ancak hüsrana uğrar.
Bu pek yersiz ve gayrimilli irade, ikinci bir Kıbrıs destanı yazamaz!
Bu kifotik duruş, “No flags, No ships, No troops” bile dedirttiremez!
Kremlin kapılarında dakikalarca el pençe divan duranların liderlik davası, don kişot cakasından başka bir şey değildir.
Ciddiye almayınız. Gençlikteki gibi hızla ve hatta -bazı durumları tarif etmek için- hırsla alınan o kilolar, belirli bir yaşı geçmenin de getirdiği fizyolojik dezavantajlardan mütevellit eskisi gibi basit bir diyetle verilemez.
Çok kilo aldı, bu maratona nefesi yetmez!
Kaybedecek!
