Gelecek Partisi İstanbul milletvekili Selim Temurci’nin, Kübra Par’ın moderatörlüğündeki yayında İstanbul’a dair söylediği; “Kadir Topbaş tarzı bir yönetim yaklaşımının olması gerektiğini düşünüyorum” sözleri çok tartışma yarattı. Dolaylı olarak AK Parti’nin adayı Murat Kurum’a desteğini de açıklamış olan Gelecek Partisi milletvekilinin eleştirilerin muhatabı olmasının başlıca nedeni, çok değil altı ay evveline kadar Türkiye’yi birlikte yönetme planı yaptıkları Cumhuriyet Halk Partisi’nin adayına altı ay içerisinde nasıl sırt çevirdikleri meselesiydi. Aynı konuşma içerisinde İstanbul’un siyasi kariyer tahtası olarak kullanıldığı imasında bulunan Temurci ve partisinin aslında 2023 seçimleri önü milletin umudu adına kurulan altılı masayı nasıl bir “siyasi kariyer” olarak gördükleri ayrı bir yazının konusu olacak nitelikte. Şimdi izninizle “Kadir Topbaş belediyeciliği” denilmişken 2017’ye doğru bir yolculuğa çıkalım istiyorum.
AK Parti’de metal yorgunluğu…
Bugün AK Parti camiasının övgüyle bahsettiği rahmetli Kadir Topbaş 2017’de metal yorgunluğu gerekçesiyle İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı görevinden istifa etmişti. Aslında istifa etmeye mecbur bırakılmıştı desek daha doğru olur. İstanbul’daki bu şok gelişmenin ardından, AK Parti Niğde Belediye Başkanı da istifasını sunmuştu. Ankara, Bursa ve Balıkesir belediye başkanlarının direndiğinin konuşulduğu o günlerde sorulan bir soru üzerine Cumhurbaşkanı Erdoğan: "Üç belediye başkanımızın istifalarını en kısa zamanda vereceklerine inanıyorum. İlgili arkadaşlarımız görüşmelerini yaptılar ve şu anda da zannediyorum bu istifayı vermenin hazırlığı içindeler. Aksi takdirde gereği neyse yapılacaktır” yanıtını vermişti.
Ve elbette beklenen oldu. Bu açıklamadan üç gün sonra Bursa, sekiz gün sonra Ankara ve on gün sonra da Balıkesir Büyükşehir Başkanları görevlerinden istifa ettiler.
Bu tarihi süreç neden önemli?
1994 yılında İstanbul yerel seçimlerinde başlayan yolculuk, aslında yerelde iktidarla genelde iktidara gelen AK Parti’nin kendi belediye başkanlarını metal yorgunluğu gerekçesiyle görevden alması, iki yıl sonra gerçekleşecek yerel seçimlerde seçmenin aslında bu kanaati satın aldığını ve AK Partili adayların dinlenmeleri gerektiğini onayladığı bir seçim oldu. 2019 Seçimleri ile CHP tarafından yerelde kurulan ittifaklar, gösterilen doğru adaylarla onbir büyükşehirde Cumhuriyet Halk Partisi’nin zaferi ile sonuçlanmıştı. Bir başka deyişle AK Parti tarafından gelen “metal yorgunluğu” özeleştirisi kendilerine yakıştığı gibi, seçmen tarafından da kabul görmüş ve 25 yıl süren yerel iktidara seçmen tarafından “artık bu kadar yeter” denilmişti.
2024’e giderken…
2017’de başlayan bu yorgunluk ve hatta tükenmişlik kabullenişinin etkileri hala sürüyor diyebiliriz. Muhalefette 2023 seçim yenilgisinin ardından dağılmış ve çok adaylı bir görüntü olsa da, AK Parti’nin Cumhuriyet Halk Partisi‘nin adaylarının karşısında “cazibe merkezi” haline gelecek adayları kamuoyuna sunmakta zorlandıklarını gözlemliyoruz. Yerelde siyaset, halkın beklentilerini karşılama, heyecan yaratacak adayları sunma kabiliyeti dersek kendinize şu soruyu sorabilirsiniz: “Coşkuyla oy vereceğiniz bir aday var mı?” Varsa şanslısınız. Türkiye’de siyaset yorgun düştü. İktidar ise hepten yorgun.
