Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ile ilgili genel bir kabuldür, kendi oyunun partisinin oyundan yüksek olduğu. 14 ve 28 Mayıs seçimlerde de aslında bunu gördük. Her ne kadar ittifaklarla o oyu almış olsa da partisin oyu yüzde 35 olan Erdoğan’ın oyu 14 Mayıs’ta 49,5'i, 28 Mayıs’ta ise yüzde 52’yi buldu. Yani oyu partisinin çok çok üstünde.
Yerel seçimlere çok kısa süre kaldı. Yerel seçimlerin dinamikleri hayli farklıdır. Pek çok belediye başkan adayına seçmen, tutku ile bağlandığı partisinden ayrı olarak oy verebiliyor. Hemşehricilik, futbol takım taraftarlığı bile seçmenleri adaylar yönünden etkileyebiliyor.
Yerel seçimlerde iktidar partilerinin her zaman çıtası düşüktür. AKP’nin de yerel seçimlerde çıtası düşüktür. Genel seçimlerde aldığı oy oranını yerel seçimlerde hiç yakalayamadı. Hep milletvekili seçimlerine göre 5 ya da 6 puan az oy aldı. Bu yerel seçimler AKP’nin en rahat girmesi gerekirken en sıkıntılı girdiği seçim oldu. MHP ile kurduğu ittifakını muhafaza eden AKP’nin karşısındaki muhalif ittifak bloku çok yıkıcı olarak dağıldı. Muhalefetin oyları her seçim bölgesinde pek çok parçaya ayrılacaktı. Bu önemli bir avantajdı. Ama AKP’nin elinde hatta portföyünde hep profili düşük adaylar kalmıştı. Potansiyeli yüksek aday yoktu. Erdoğan’ın tercihleri de keskin kimlikli isimlerden daha ziyade kendisine bağlı isimler bulmaktı. Bu ciddi bir ikilemdi.
İstanbul seçimleri Erdoğan için çok önemli. “Hayat meselesi” olmasa da önemli. AKP’nin anketlerine göre Murat Kurum ile Ekrem İmamoğlu arasında sadece 1 puanlık fark var. AKP’nin strateji masasına göre bu fark kapanır. Öncelikle Yeniden Refah Partisi’ne (YRP) giden oyların geri gelme umudunu taşıyorlar. Muhafazakâr seçmenin CHP’li bir adayın kazanmasına “rıza” göstermeyeceği inancı mevcut. Bu “hal” 2009 seçimlerinde de yaşanmıştı, Saadet Partisi’ne gidecek oyların önü bu strateji ile kesilmişti. Bu sefer de bundan umutlular. İYİ Parti’den de oy bekliyorlar küçük oranda da olsa. DEM’in son virajda İmamoğlu’na gidecek oylarını toparlayacağı hesabı da var önlerinde.
Kendi cephelerinde de kaza yapmadan yol almak istiyorlar. Örneğin 2019 seçimlerinde mahalle mitingleri yapan Erdoğan bu sefer sadece büyük İstanbul mitingi ile birkaç açılışa katılacak. İstanbul’da Erdoğan çok az görülecek. Strateji masası, Erdoğan sokağa indiği zaman yerel seçimlerin bir anda siyaset denklemine dönüşerek meselenin 48’e 52 aleyhlerine olan kutuplaşmaya evrildiğini tespit etmiş. Yani Erdoğan sokağa çıkınca kendi kitlesinden daha çok muhalif kitleyi konsolide ediyor. O nedenle İstanbul’da sokakta olmayacak.
Bakanlar İstanbul için görevlendirildiler ama sokakta karşılıkları olmadığı için beklenilen etkiyi yakalayamadılar. Milletvekilleri ile bakanlar sokağa çıktıkları zaman çok kontrollü alanda kalıyorlar, her yere girip çıkamıyorlar. Buralarda da görüntü alınıyorsa sızmaması için de ekstra önlemler alınıyor. Zira tepki çok.
Bakanların hepsinden de olumlu dönüş olmamış. Örneğin Ulaştırma Bakanı'nın hep ekranlarda ve İstanbul’da kalması istenirken Şehircilik Bakanı Mehmet Özhaseki’nin ortalıkta hiç görülmemesi önerilmiş. İstanbul’da parti içi bloklaşmaların yarattığı sıkıntı da aşılmış değil.
Ankara’da sahadan tamamen çekilmiş bir AKP var. MHP genel başkanı Devlet Bahçeli de buna dikkat çekmek için rutinin dışına çıkarak Turgut Altınok’u ziyaret etti. AKP’ye göre Ankara seçimi bitmiş. Hesaplamalarına göre belediye meclisinin çoğunluğu da CHP’de olacak gibi…
